Alaska 2013 - 1

Zaterdag 1 juni 2013. Na 7 maanden werken mag ik eindelijk weer eens op vakantie. Ik was er wel aan toe. Om 07:15 bij de buren aangebeld, die boden aan om mij naar Schiphol te brengen. Dat is toch wel zo super relaxed! Het alternatief is anderhalf uur met de trein richting Schip en met tassen slepen. Nu was het maar een half uurtje.
Hera en Kor waren er ook dus we waren netjes op tijd. Het boarden begon al om 09:00 omdat we met Delta airlines vlogen. Amerikanen zijn vreselijk met security dus iedereen krijgt een interview voordat je mee mag. We mochten gelukkig mee. 10 uur vliegen naar Seattle, daar overstappen naar Anchorage. De overstaptijd was twee uur en dat hebben we net gehaald. Je moet je koffer van de band halen en door de douane en customs. Je mag van alle vingers en duimen een vingerafdruk achterlaten en ze maken een foto van je. Ze gaan er alvast vanuit dat je een crimineel bent, dan kan het alleen nog maar meevallen. Paranoïde gasten. De vingerafdruk staat ook al in je paspoort, gebruik die dan zou ik denken.
Met de shuttle naar het hotel en nog wat eten. We proberen niet al te vroeg naar bed te gaan om meteen een beetje in het ritme te komen. We aten bij een typisch Amerikaans restaurant. De porties zijn zo belachelijk groot, je cholesterol schiet al omhoog als je er naar kijkt. Meer is beter lijkt het motto te zijn. Ik ben gewend aan borden die bijna leeg zijn met heel verfijnd eten, hier moet je bergschoenen aan anders haal je de top van je bord niet.
Zondag 2 juni 2013. Ontbijten in het hotel. Het is niet heel bijzonder. Zal blij zijn als we dat straks weer in eigen hand hebben. Het enige wat niet chemisch was was een appel. De koffie was echt niet te drinken. Amerikanen hebben blijkbaar iets tegen metaal en porselein, borden, kopjes en bestek zijn allemaal van plastic. De espresso die ik later in een koffie tentje dronk was prima, alleen geserveerd in een papieren bekertje. Gevoel voor stijl is er niet. Een mooi porseleinen espresso kopje maakt het helemaal af.
Het regent helaas vandaag, dus we wachten even totdat het droog is alvorens we naar de stad gaan. In de stad een prepaid kaartje met Internet gekocht voor de nodige communicatie tijdens de vakantie. In een paar minuten heb je een Amerikaans nummer en 4G Internet! Dat is wel weer goed geregeld hier. Het Internet met mijn Tele2 abonnement kost 10,75 euro per Mb, dat gaan we dus niet doen. Stelletje afzetters.
Daarna naar het museum van de geschiedenis van Alaska. Leuk museum. Ik werd in het museum nog aangesproken door een beveiligingsbeamte. Die vroeg of ik mijn rugtas over 1 schouder wilde dragen want over twee is veel te gevaarlijk. Ik keek hem wat ongelovig aan maar hij bleef vasthoudend. Ze hadden al vaker gevaarlijke situaties meegemaakt. Ik dacht laat maar die discussie ga ik niet winnen, toen ik weer uit het zicht van de bewaker was ging de rugzak weer over twee schouders. Och wat draagt dat toch fijn ;-).
'S middags kwam de zon er opeens door, dus zaten we opeens op een terras met een glaasje champagne! We konden wel vakantie hebben. De laatste bus terug naar het hotel ging al om 18:00 dus snel weer terug anders missen we de bus.
'S avonds gingen we nog even naar de afhaal pizza om mee te nemen naar het hotel. We bestelden en de vrouw achter de balie zei dat het 20 minuten ging duren. Dat vonden we nogal lang om daar te blijven zitten. Dus We vroegen of ze het ook kon bezorgen bij het hotel 300m verderop. Ja dat kon wel maar waarom we niet wilden wachten. "Nobody can make a pizza in 20 minutes". Na betaald te hebben gingen we weer naar het hotel, met smart wachtend op de pizza. Na 45 minuten toch maar even bellen waar de pizza bleef. Weer een heel verhaal dat het nog lang geen 45 minuten was en ze had geen chauffeur. Ik vroeg of ik de pizza kon komen halen want we hadden honger. Ja dat kon wel. Daar aangekomen was de pizza net onderweg naar het hotel. Zucht. Weer terug en daar was inderdaad de pizza. De bezorger had al eerder aangebeld maar kreeg geen gehoord. Nou we zaten bijna naast de deur, dat hadden we echt wel gehoord. Kortom, die krijgt een slechte beoordeling op IENS.
Maandag 3 juni 2013. Vandaag de camper ophalen. Om 08:30 gebeld voor een afspraak, om 12:30 zou de auto klaarstaan. Dat was prima. We moesten om 11:00 uitchecken dus we gingen maar wat eerder naar de camper verhuur. Daar aangekomen werd ons verteld dat de camper klaarstond maar er moesten alleen nieuwe banden onder. Die waren onderweg. Het zou zeker 12:30 worden voordat die eronder zaten. Nou prima. Maar het werd later en later. De banden kwamen maar niet en de manager bleef maar bellen. Uiteindelijk waren de banden er om 15:30 Toen moesten ze nog gemonteerd en daarna moest de auto nog ingericht en gewassen. Zucht. We waren als eerste aanwezig en gingen als laatste weg. Een paar jaar geleden ging het precies zo in Los Angeles. Ik denk dat Cruise America gewoon een slecht bedrijf is. Om 16:45 reden we weg naar de Wall Mart. Daar moesten we alle boodschappen doen in een winkel die we niet kenden en de producten niet kenden. Dus dat duurde ruim 2 uur. Geen geweer gekocht alhoewel die wel in het assortiment zaten. Toen maar even snel naar de MacDonalds voor avond eten en op zoek naar een camping. Mooie camping aan een riviertje. Vroeg gaan slapen, want ondanks dat we alleen maar gewacht hebben waren we best moe.
Dinsdag 4 juni 2013. Eindelijk kunnen we echt op pad. Het was wel koud vanacht, morgen een extra slaapzak erover heen. Desondanks wel goed geslapen. Vandaag vertrekken we richting Mccarthy. Onderweg zie we prachtige landschapen, met besneeuwde bergtoppen. Lunchen en koffie drinken aan een meertje. In Glenallen getanked en naar de supermarkt. Daar waren weg werkzaamheden en we mochten niet de weg op. De dame die daar stond vertelde ons dat de pilot auto er zo aan kwam. Pardon! We moeten achter een auto aanrijden omdat we zelf te dom worden geacht om het juiste pad te vinden. Een bordje zou echt voldoende zijn om de weg te wijzen. Maar Amerikanen laten werkelijk niets aan het toeval over en leiden ons de weg. Later na een te snel genomen bocht vielen de waterflessen uit het kastje en hadden we een overstroming in de camper. Die kastjes sluiten werkelijk voor geen meter. Om 16:30 een overnachtingsplek gezocht en de eerste BBQ gemaakt. De BBQ werd gemaakt van takken die in het bos lagen. Het hout dat we gisteren gekocht hadden hebben we nog niet nodig gehad. Dus eigenlijk wel goed bezig.
Woensdag 5 juni 2013. Vandaag rijden we naar Mccarthy, daar is Wrangell national park. De weg naar Mccarthy is een gravel weg, maar er is prima op te rijden. Onderweg zien we de meest prachtige landschapjes. Het hoogte punt was wel twee bevers die in een meertje rondzwommen. Vlak voor Mccarthy konden we niet verder omdat er slechts een voetgangersbrug over de rivier was. Aan de oever was een camping en daar konden we staan op een rustige plek met uitzicht over een enorme gletsjer. Na de voetgangersbrug kon je met een shuttle naar Kennicot, vanaf daar waren er allerlei wandelingen. Kor en ik gingen een stuk richting de mijnen en Hera deed de historische stadswandeling. Het pad richting de mijnen was enkel bergop, we hebben een uur naar boven gelopen en zijn toen weer terug gegaan want we moesten de shuttle terug weer halen. We hebben geen wilde dieren gezien, enkel de uitwerpselen van een moose en een zwarte beer. Voor morgen hebben we een wandeling over de gletsjer geboekt. Lijkt me erg gaaf.

Donderdag 6 juni 2013. Vroeg op, te vroeg naar het idee mijner medereisgenoten, ontbijten en naar de andere kant van de voetbrug om opgehaald te worden door de touroperator. Ze kwamen aan in een heel oud busje, dat van ellende uit elkaar viel. De gids vertelde dat de auto;s niet meer aan de andere kant van de rivier kwamen en elk een eigen persoonlijkheid hadden. Van ellende uit elkaar vielen kortom. We moesten nog even betalen en akkoord gaan met de voorwaarden, waarschuwingen, uitsluitingen, blablabla. 4 pagina's vol gevaren. Ik heb maar ongelezen getekend want dat is echt teveel om door te nemen. Ik vroeg of ze ook biljetten van 1 dollar accepteerden. Dat deden ze zolang het er maar geen 200 waren. Dus ik toverde mijn stapeltje van 100 1 dollar biljetten tevoorschijn (keurig opeenvolgend genummerd). Er werd eerst wat raar gekeken, ik zeg je mag het natellen. Maar daad geloofden ze wel. Pfff ben ik daar ook weer vanaf ;-). Na het passen van de stijgijzers gingen we op pad, drie toeristen en een gids. Het was een leuke gids, jonge gast genaamd Dale. Onderweg zagen we nog een Porcupine, een soort stekelvarken. Toen we de eerste helling op het ijs gedwongen hadden (de eerste minuut) zei de gids dat hij op dit moment de meeste Amerikanen al kwijt was. Maar wij volhielden kranig. Twee Nederlanders en een Zwitser. We hadden een prachtige onbewolkte dag en we zagen allerlei geweldige dingen op de gletsjer. Rivieren, meertjes, watervallen, diepe gaten etc. De gids waarschuwde nog voor sneeuw. Je weet niet wat er onder de sneeuw zit en je zakt er makkelijk doorheen. Grappig om te zien hoe je sneeuw en ijs makkelijk uit elkaar kunt houden, beide wit maar toch net even anders. Lunchen deden we op de gletsjer met een glaasje warme chocolade melk. Dat was wel weer bijzonder. Na viereneenhalf uur op het ijs zat de tocht er weer op. De gids was trots dat we het tot het einde hadden volgehouden. Hij had wel eens groepen die er na een uur alweer genoeg van hadden.

Vrijdag 7 juni 2013. Vandaag rijden we naar Valdez. Terug over dezelfde weg als dinsdag. Onderweg hebben we o.a. een Porcupine en een zwarte beer gezien. Mijn eerste beer! Dat was wel spectaculair. Hij liep over de weg in de lengte richting, maar koos toch snel weer het hazenpad. Maar toch, geen zout leggen op de eerste beer. In Valdez aangekomen wilden we een toertje boekje met een boot langs de gletsjers en het wildlife. De toer die we wilden was er pas op zondag. Tijd om een planning te maken. We willen ook naar Denali, maar tegen de tijd dat we daar aankomen is het slecht weer. We besluiten om een extra dag in Valdez te blijven zodat we de tour kunnen doen die we willen en tegen de tijd dat we in Denali aankomen is het ook weer opgeklaard. In Denali moet je alles reserveren. Dat hebben we via Internet gedaan. Het is een soort Beekse Bergen, je wordt rond gereden in een bus en je wordt gewezen op wildlife dat aan je voorbijt trekt. Totaal niet de manier zoals wij dat willen maar we hebben geen keus. Het schijnt dat je de meeste kans van heel de USA op het zien van wildlife hebt in Denali. We staan op een sneu RV park buiten de stad. De meeste kampeerplaatsen zijn nog ondergesneeuwd. Dat is wel bizar zo in de tweede week van juni. 1 oktober komt de eerste verse sneeuw alweer, drie maanden per jaar zonder sneeuw.