mongolie reis deel 3

Zondag 29 juli 2012. Vandaag gaan we Kharkiv bezoeken, eerst een beetje relaxen en om een uur om 10:30 vertrekken. We reden de stad in en op een gegeven moment reed Radbout door het rode licht en werd natuurlijk meteen aangehouden door de politie. Met drie andere auto's reden we een stukje door om op hem te wachten. Terwijl we daar stonden kwam er een Ukrainsche student naar ons toe en die vond het allemaal fantastisch. Dat wij uit Nederland kwamen en de reis waar we mee bezig waren. Ondertussen kwam Radbout er ook aan en hij had een praatje gemaakt met de politie over het voetbalstadion en met een rolletje pepermunt had hij een bekeuring voorkomen. We voregen aan de student of hij ons de stad niet kon laten zien, dat wilde hij wel. Z'n fiets kon mee in het busje van de aangehaakte Duitsers. Eerst naar het grote plein in de stad (kan je gewoon midden op parkeren). Daarna even lunchen met gratis wifi. Toen naar het stadion. We vroegen onze lokale gids of we niet naar binnen konden (het stadion was gesloten). Dus hij ging dat vragen aan de bewakers die daar liepen. Een beetje in de trant van: dit zijn belangrijke mensen uit Nederland en die willen het stadion graag zien. Tot onze verbazing bleek het mogelijk. We konden naar binnen, onze gids was nog wel het meest blij met deze gebeurtenis want zijn favoriete team speelde hier. Darna gingen we naar de begraafplaats waar een hele sectie aan Duitsland ter beschikking was gesteld die daar uiteindelijk 50.000 militairen gaan begraven uit de tweede wereldoorlog (momenteel liggen er 37.000). Toen naar een slaappplaats alwaar wij afscheid namen van onze gids die weer 20km terug naar huis moest fietsen.


maandag 30 juli 2012. Vandaag de grens met Rusland over. Ik ben erg benieuwd hoe dat gaat met alle horror verhalen die ik er over gehoord heb. De Ukraine verlaten ging redelijk eenvoudig. We werden als groep uit de rij gehaald en moest apart wachten terwijl militairen onze paspoorten innamen en de stempels gingen halen. En bijzondere behandeling die niet veel sneller ging dan het normale proces, maar ach. Toen naar de Russen. Ook hier moesten we als groep in 1 rij gaan staan. Eerst een briefje invullen en stempels halen voor je paspoort. Dat ging redelijk eenvoudig. Daarna moest je een formulier invullen voor de auto. Het formulier was enkel in het Russisch :-(. Gelukkig hadden we van te voren een Engels voorbeeld gedownload van het Internet, dus wisten we wat er gevraagd werd. We hadden eerst als bestemming Mongolie ingevuld. FOUT, dat moest Rusland zijn en verbeteringen waren niet toegestaan. Dus een nieuw formulier invullen. Iemand had als thuisland Dutch ingevuld, FOUT nieuw formulier invullen. Van een ander stel had de vrouw het formulier ingevuld en zij was niet de eigenaar, FOUT nieuw formulier invullen. Ongeveer de helft van de groep had geen verzekering dus die moest ter plekke geregeld worden. Al met al heeft het een uur of 4-5 geduurd voordat we er over waren. Ze deden met de auto verder niet moeilijk maar de bureaucratie was echt verschrikkelijk. 'S avonds in een weiland geslapen. Er kwam een Rus kijken die zijn Russische 4x4 kwam showen en had lokaal bier en eigengestookte vodka bij zich. Een erg komische man.

dinsdag 31 juli 2012. We hebben afgesproken om elkaar na 3 dagen ten zuiden van Saratov weer te ontmoeten. Ik besloot met de Duitsers samen te rijden. Plan was in twee dagen naar de afgesproken plek te rijden en dan een rustdag te nemen. Officieel schijn je je te moeten registreren dus in Voronezh zijn we op zoek gegaan naar een hotel waar dat eventueel zou kunnen. Het hotel wil je alleen registreren al je daar ook verblijft. Op zich wel logisch natuurlijk maar waar moeten nomaden als wij zich dan registreren?? We hoorden van een ander hotel, wat ook in de Lonely Planet stond, dat je je moet registreren als je meer dan 7 dagen in het land blijft. Dat zijn we niet dus besloten om het registreren maar te laten voor wat het is. Nog wel even naar het toilet in het hotel, de stroom was uitgevallen dus geen licht in het toilet. Geen nood het mobieltje heeft een zaklamp. Ik dacht nog nu niet de telefoon in het toilet laten vallen. Tja en dan gebeurd dat natuurlijk prompt :-(. Telefoon er weer uit gegrisd en proberen te drogen maar helaas het toestel doet niets meer. Qua toestel niet zo erg (verzekeringswerk) maar wel alle contacten e.d. Laatste backup is al meer dan een jaar geleden. Verder gereden, nog even boodschappen gedaan bij de Makro. Heerlijk vertrouwd die winkel. Spullen gekocht voor een BBQ. Leuk plekje gevonden aan een meertje. Daar zaten al wat Russen. Eerst waren ze bezorgd dat we vuur gingen maken, maar we konden duidelijk maken dat we voorzichtig waren. Toen kregen we nog restjes vis en tomaten van haar, Russen zijn erg aardige mensen. Heerlijk geBBQ'ed en gezwommen.


woensdag 1 augustus 2012. Vandaag maar even kilometers maken. We moeten nog zo'n 450 km. De weg wordt wel slechter naarmate we dichterbij Saratov komen. Ik had met een Duisters communicatie via een walkie talkie. Het blijkt dat de mensen die het verkeer regelen bij wegwerkzaamheden dezelfde walkie talkies hebben want ik kon ze horen praten. Even een geintje uithalen. Dus ik zeg goede morgen als ik langs de man rijdt. Die schrikt en zegt tegen zijn collega iets van "He wat zeg je?" "Ik zei niets" "Jawel ik hoorde het duidelijk" :D. Bij de tweede man nog een keer gedaan en toen getoeterd en de walkie talkie in de lucht gehouden zodat ie kon zien waar dat genezel vandaan kwam. Zoekende naar een plek om te overnachten kwam het bericht over de radio van de andere die ons gezien hadden. Toevallig naar de dezelfde plek gereden. Weer geBBQ'ed! Uiteraard met hout door eerst een vuurtje te maken en daar uit laten gaan en op de gloeiende kolen die dan overblijven kun je prima BBQ'en.


donderdag 2 augustus 2012. De Duiters besluiten door te rijden. Wij bleven hier een dagje wachten op Henk en Hetty. Lekker een beetje lezen, zwemmen wat aanrommelen. Lekker relaxed. Tis een mooie plek waar we staan maar de Russen kaat al hun afval gewoon achter. Dus het lijkt af en toe wel een vuilnis belt. We krijgen het bericht dat Henk en Hetty pas morgen aan zullen komen. Dus we blijven morgen nog een dagje.