mongolie reis deel 4

vrijdag 3 augustus 2012. Vandaag weer een rustdag. Auto even nakijken. Kastje gerepareerd, waterpompje gemaakt, lezen etc. En even naar de Mac Donalds om te Internetten. Ik moest nog water hebben (om af te wassen e.d. geen flessen water) maar gen enkel tankstation had water. Dus hoe nu? Hmmm er staat hier een watertoren daar zit natuurlijk water in. Eens even checken. Er stond een hek om de watertoren maar dat stond open en was stuk. Er zat ook een kraan aan de watertoren. Op goed geluk er heen met de jerrycan en ja hoor er kwam water uit. Tijdens het vullen kwam er niemand boos op mij afgestormd dat dat niet de bedoeling was. De watervoorraad was weer op peil. 'S avonds Henk en Hetty verwelkomt met een glaasje champagne. De groep is eindelijk compleet. Fons was met zijn Defender nog op pad om een nieuwe koppelings dingetje te halen. De hebben ze uiteindelijk van een splinter nieuwe defender afgehaald om op de zijne uit `86 te zetten. Iedereen reed dus ook weer.

Zaterdag 4 augustus 2012. Vroeg op om naar Kazachstan te rijden. We werden via de radio gewaarschuwd voor een politie controle. Je mocht daar 60 dus wij braaf met 50 voorbij rijden. Werd ik aan de kant gezet, ik dacht nog hij maakt vast een geintje en ik reed door. Toen begon de agent wild te zwaaien, oops toch maar stoppen. Heel verhaal waar ik niets van begreep. Totdat ie op mijn koplamp tikte, die was inderdaad stuk maar dat kon hij niet weten want ik had ze niet aan. Kennelijk is dat verplicht. Dus de agent zegt STRAF! Ik zeg OK, hoeveel kost dat dan? STRAF! Ja ok dat snap ik maar hoeveel dan? STRAF. Enfin het bleek de bedoeling dat ik mee ging om de beelden te bekijken (het lijkt wegmisbruikers wel ;-) ). Daar stond ik inderdaad zonder verlichting op. De agent schreef om een briefje een boete van 50 Roebel. Ik dacht oh, dat is prima. Dat is omgerekend 1 euro en 25 cent, een nieuw lampje is duurder ;-). De grens over naar Kazachstan ging prima, binnen anderhalf uur stonden we aan de andere kant. Daar nog even een verzekering afsluiten. Voor de bepaling van het bedrag wees ze op de motor inhoud, zo van is dat de motor inhoud? Ja dat klopt. Maar ze bleek achteraf naar het gewicht op zoek te zijn, ik heb dus voor 4164 kg betaald ipv 2540. Je moet je binnen 5 dagen na aankomst registreren, ik had coordinaten gekregen van waar dat kon in Oral. Dus meteen maar doen dan zijn we daar van af. Helaas was het kantoor op zaterdag gesloten. Even tanken en pinnen en op zoek naar een camping. De camping in de navigatie bleek een truckers slaapplaats, niks mis met truckers maar het was een treurige bedoening daar. Dus maar ergens achteraf op een grasveld gaan staan. Tijdens een avondwandeling kwam ik nog een slang tegen.

Zondag 5 augustus 2012. Vandaag weer een lekker eind rijden. Zo'n 550 kilometer afgelegd. We slapen dichtbij een begraafplaats. Graven zijn wel bijzonder hier. Het is feitelijk een berg zand (word het lijk op de grond gelegd en bedolven onder het zand?) met daarom heen een gemetseld muurtje. Typisch voor Kazachstan, ik heb het althans nog nooit eerder gezien.

Maandag 6 augustus 2012. Opstaan met een mooie zonsopgang. Weer vroeg op pad want Kazachstan is groot en we hebben weinig tijd. Na een uurtje of twee kregen wij op de radio het bericht dat we ergens konden registreren. De andere leden van de groep hadden het over een schoolachtig gebouw met de nationale vlag op het dak. Gebouw gevonden en wij liepen naar binnen. Alemaal mensen die ergens op stonden te wachten bij diverse loketten. Ik liet een meisje ons briefje zien waar ook in het Russchisch op stond wat de bedoeling was, namelijk registeren binnen 5 dagen naar binnekomenst in Kazachstan. Het meiseje leek te begrijpen wat er bedoelt en zei dat we in het naast gelegen gebouw moesten zijn. Ze bracht ons er naar toe en wij daar in de rij staan. We vonden het wel vreemd dat iedereen in lange witte jassen liep, het leek wel een ziekenhuis. Toen we aan de beurt waren en het briefje en de paspoorten lieten zien leek de dame meteen te begrijpen wat de bedoeling was en werden er allerlei formulieren ingevuld. Maar geen stempel op het immigratie briefje. We moesten mee naar een ander kamertje, even wachten er zijn nog een paar mensen voor. Toen we aan de beurt waren stapten we bij een dokter naar binnen en we werden gewogen en gemeten. Wij nog van ja maar we willen alleen maar registreren, ja dat komt allemaal goed. Vreemde gang van zaken hier. Weer naar een ander kamertje. Die mevrouw wilde van alles weten over verblijf adres en werkgever enzo. Toen hadden we wel door dat dit geen registratie betrof maar meer een medisch onderzoek. Wij zaten helemaal verkeerd. Via google translate konden we elkaar zaken duidelijk maken en bleek inderdaad dat wij hier niet goed zaten. Ze wilden ons nog naar het volgende loket brengen maar wij dachten wegwezen hier. Straks krijgen we nog met een grote injectienaald te maken. Onze weg verder vervolgd. Nog verdwaald bij een wegomlegging, we namen een wel heel avontuurlijk pad wat onmogelijk als omleiding voor gewoon verkeer aangemerkt kon worden. Na wat zoeken och de goede omleiding gevonden. Tot op heden was de weg vandaag perfect maar vanaf dit punt was het weer huilen met de pet op. In Ordzhontikidze konden we alsnog registeren bij de politie en vlak buiten de stad sloegen wij ons kamp op. En zo eindigde een enerverende dag.